آیا حفظ تسلسلی قرآن ثواب اخروی و یا منفعت دنیایی دارد؟

آنچه خدا ما را مامور به آن کرده است تلاوت قرآن است و تلاوت قرآن که معنایش تبعیت مو به مو از قرآن است مراحلی دارد که مرحله ابتداییش خواندن " فاقروا ما تیسّر من القرآن " و مراحل دیگرش است که جای بررسی اش در این گفتار نیست بحث ما را به جایی میبرد که در هیچ جایی از قرآن خدا ما را مامور به حفظ قرآن نکرده است سیاستی که هم اکنون در عربستان و ایران و دیگر کشورهای اسلامی به شدت دنبال میشود که کودکان را حافظ تسلسلی قرآن کنند .؟ در حالی که بعد ابتدایی قرآن محکم بودن و تسلسل است و بعد حقیقی آن در گرو تدبّر و تفکر و فصل فصل شدن و نتیجه گیری از تشابه کلام در آن است.
هدف از حفظ قرآن تنها در زمان نزول آن بود که تبدیل به نوشتار گردد و در واقع ذهن یاران پیامبر ابزاری بودند برای حفظ کتاب خدا تا مکتوب و همه گیر شدنش نه اینکه این خود رفتاری مستقلا مفید باشد! اگر منصفانه نظر کنیم در گذشته حفظ قرآن به استفسار موضوعی حافظ کمک شایانی میکرد ولی پس از نوشته شدن کتاب هایی چون "المعجم المفهرس للایات و الالفاظ القرآن" و امروز ما ، که نرم افزار ها با دقت کامل به جستجوی آیات ، واژه ها، ریشه ها ی اسم و فعل و دیگر امکانات جستجوی مبهوت کننده در قرآن میپردازند حفظ تسلسلی قرآن هیچ کاربردی ندارد و امّا
حفظ قرآن آسیب هایی را به دنبال دارد***
1- توجه بیش از حد معقول به سیاق آیه:
معمولا حافظان قرآن چون تلاش شبانه روزی بر حفظ تسلسلی قرآن کرده اند از حفظ موضوعی و ارتباطی قرآن که هدف است به دور میمانند و گاه منکر دلالت جمله های دارای استقلال معنایی در قرآن میشوند که به تحمیل به تضییق معنا در قرآن می انجامد
2-احساس تکبّر و غرور نسبت به دیگر مسلمانان و افتخار کردن به خود:
در مباحثات بسیار با حافظان متوجه این تکبّر شده ام که گاه وقتی اشتباه کوچکی در خواندن آیه ای صورت میگیرد تنها به دنبال اصلاح قرائت هستند و به استدلال گوینده توجه کافی را ندارند و گاه  برای تحقیر میپرسند : " شما چقدر از قرآن را حافظ هستید؟ "
3- فراموش شدن محفوظات:
کسانی که به حفظ جزیی از قرآن مثلا یک یا چند جز از سی جز میپردازند پس از مدتی که قرآن را در نمازشان نخواندند یا قرآن را در زندگی اجرا نکرده یا در نصیحت و بحث و گفتار روزانه استفاده نکردند یا در مسابقات حفظ! شرکت نکردند فراموش خواهند کرد و این تلاششان به هدر خواهد رفت و وقت خود را اسراف شده میبینند.

امّا بحث از ثواب اخروی مقوله ای است که که تابع دنیاست . زیرا هر عملی که در این دنیا سود نداشته باشد یا دستور خدا نباشد ، یا مضر باشد، ثوابی برای آن در آخرت نیست و این توهّم ثواب آخرت جز اینکه عاملش را متکبر و مغرور و دلخوش به ثواب کند اثر دیگری ندارد

به جز قرآن به هیچ متنی نمیتوان اعتماد کرد

به این عبارت دقت کنید
"دستورِ هیچ زبانی آن‌قدر دقیق نیست که با استفاده از قواعد دستوری همیشه بتوان به نقش هریک از اجزای جمله‌های آن زبان پی برد." 

در حالی که خدا ادعا دارد که "کتاب احکمت آیاته ثم فصّلت"  "کتابا متشابها مثانی"  ای کاش افرادی مثل نوام چامسکی که بر روی  ارتباط کامل دقیق بین نمادها و نظام زبان انسان فکر میکردند به کتاب منفرد و مظلوم جهان آفرین سری میزدند نه از سر ایمان بلکه از سر پژوهش علمی
بله این غیر دقیق بودن زبان با رهیافت ابزاری هوشمندانه  که در سراسر قرآن جریان دارد به نام " تشابه کامل اجزا قرآن" با ادبیات قیاسی واژه ای و آیه ای قابل رفع است کاری که در هیچ کتاب بشری و الهی و هیچ سخن بشری و توهمی الهی دیگری سراغ نداریم. 
به نشانی زیر سری بزنید

https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B2%D8%B4_%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D8%B7%D8%A8%DB%8C%D8%B9%DB%8C
 
اگر خدا بخواهد در آینده فارغ از مشغولات ذهنی حزب اللهیان و احبار و رهبان و مردم عوام  و دین ناباوران و متنفران از اسلام و قرآن و پوچ انگاران  و گمانی پنداران(هرمنوتیکی ها)  و اهل کتاب و هر موجود دوپای مدعی دیگری به ارائه نظراتم به شکل مدوّن  خواهم پرداخت .  سئمت من کلام الناس فارید کلام الله
متاسفانه  دغدغه های پوچ دو طرف ( دیندار و دین گریز)  ذهن را از نگاه علمی باز میدارد
نفرین بر جو جامعه

چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید

از نظر من و شاید فقط خود من(باکی نیست) انسان قرآن گرا باید حداقل سه ویژگی داشته باشه

1- نه تنها باهوش تر از عموم مردم که باهوش تر و دقیق تر از خواص مردم باشه ( برداشت های سطحی و محدود کننده دلالت از قرآن مختص مردم و عالمان عادیست)

2- هیچ چیزی رو برای خودش بت نکنه (برای هیچ قانون و گفتاری به جز قرآن ارزش استقلالی محض قائل نباشد) با خودش فکر کنه که بله همیشه امکان دارد که من قضیه ای را از کتاب خدا استنباط کنم که نه تنها در روایات ائمه نیست که در طول تاریخ هم یا به ذهن کسی خطور نکرده و یا اگر کرده جرات گفتنش رو نداشته و به هیچ روایتی و شخصیتی و گفتاری و هنجاری اجازه نده که نیروی عقل و استنباطش رو از قرآن مختل کنه
3- اگر خواص مردم و متفکرین سرآمد جامعه بسیار کلی فکر کردند او سعی کند که کلی تر از آنان فکر کنه و اینو تمرین کنه تا همیشه در جهان قوی و اصولی خودش زندگی عزتمندانه ای داشته باشه


خوب مسلما مردم و علما جامعه یعنی توده و خواص معمولی مردم قرآن مداران را معمولا متهم خواهند کرد به:

1- بی سوادی
2- هرج و مرج طلبی (آنارشیست)
3- بی ادب و بی خانواده بودن( الزاما عرف گرا نیستند)
4- مغرور بودن
5- در طلب شهرت بودن با روش مخالفت کردن با توده عامی و عالم
6- و ...

پس صفت 4- برای حرف هیچ احدی در دنیا ارزش استقلالی، قائل نباشه حتی اگر پدر و مادرش باشند یا همسر و فرزند و هر روز سعی کنه که به راه خودش ادامه بده و نگذاره که هنجاری عموم جامعه و خانواده و دوستانش و عرف ها و برداشت های عموم مردم از دین و اعتبار و دنیا و حتی طبیعت و علوم تجربی، بر روش تفکریش تاثیر بگذاره در عین حال برای همه انسان ها از مومن و کافر ارزش قائل باشه و با مدارا به اراجیفشون گوش بده چون خدا هر کس رو با (ما اتاها و وسعها) دارایی و توانایی هاش بازخواست میکنه پس مثلا در عین اینکه تو برتر از من میاندیشی در حساب خدا برتر نیستی.