قرآن یگانه نشانه کامل ایمان

قرآن یگانه نشانه کامل ایمان

در مبنای همه چیز شک کن، از جمله آموزش های مدرسه ،دانشگاه،والدین ،جامعه lforghan2@ تلگرام hamid_qeydar اینستاگرام
قرآن یگانه نشانه کامل ایمان

قرآن یگانه نشانه کامل ایمان

در مبنای همه چیز شک کن، از جمله آموزش های مدرسه ،دانشگاه،والدین ،جامعه lforghan2@ تلگرام hamid_qeydar اینستاگرام

پاسخی کوتاه به برخی دیدگاه های اکثریت بالاتفاق مسلمانان درباره "وجوب دیدن ماه یا محاسبه روئیت پذیری ماه

هدف بحث  : ضرورت وحدت در تعیین ماه های حرام و ارتباط آن با بحث دیه، تعیین ایام حج وروز عیدقربان، تعیین ابتداء و انتهای ماه رمضان،

1-      شهود را به معنی دیدن همراه با درک حقیقت میگیرند

پاسخ:  در حالی که شهود، منحصر در دیدن چشم نیست و اگر معنی واژه این بود باید خدا میگفت : "فمن شهد منکم القمر فلیصمه" یا "فمن شهد منکم الهلال فلیصمه "  در حالی که خدا از واژه "الشهر" که مفهوم است استفاده کرده است، یعنی ای مسلمانان ظاهر اندیش هدف هلال نیست، هدف رسیدن به مفهوم است، لحظه تولد هلال ماه انحراف نقطه ای هلال ساز نامرئی در سطح هندسی است و نه هلال عرفی        و امروزه هیچ ابزاری دقیق تر از محاسبه فلکی، برای پی بردن به انحراف مقارنه ماه ازخورشید، وجود ندارد که به زمان این انحراف اپسیلنی که در حقیقت  مفهوم  "الشهر" را تشکیل میدهد، پی ببرد. و مانند گذشته نیز علمش انحصاری و قابل سوء استفاده نیست .

2-      تحجّر بسیار زیادی بر روی واژه هلال  دارند و میپندارند که هدف شارع ( الله) دیدن هلال ماه برای زمان یابی شرعی است.

پاسخ: در قرآن تنها یک بار به هلال با واژه "الاهله" اشاره شده و والسلام.  آیه : یَسْأَلُونَکَ عَنِ الأهِلَّةِ قُلْ هِیَ مَوَاقِیتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ وَلَیْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوْاْ الْبُیُوتَ مِن ظُهُورِهَا وَلَکِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَى وَأْتُواْ الْبُیُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا وَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿189﴾

این پرسش ها نه تنها اصالت شرعی ندارند که در تمام آیاتی که با " یَسْأَلُونَکَ" آغاز میشوند نمایش اوج نادانی پرسشگران صدر اسلام نسبت به سنّت خدا در شرایع گذشته است که قرار است در شریعت آخرین به نام سنّت پیامبر اسلام ص ادامه پیدا کند است(قُلْ مَا کُنتُ بِدْعًا مِّنْ الرُّسُلِ  ... ،  یُرِیدُ اللّهُ لِیُبَیِّنَ لَکُمْ وَیَهْدِیَکُمْ سُنَنَ الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ وَیَتُوبَ عَلَیْکُمْ وَاللّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿26﴾ )  و خدا نیز بنا بر قاعده بلاغی(( اسلوب حکیم)) به پاسخ میپردازد جالب آنکه عموم مردم از حداقل ابزار که هلال ها باشد برای وقت یابی ها و حج استفاده میکنند ولی در پس آن  با قاعده ای عمومی حکیمانه در این خصوص میگوید که  روش هلال یابی دقیق نیست و اصالت ندارد " وَلَیْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوْاْ الْبُیُوتَ مِن ظُهُورِهَا وَلَکِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَى وَأْتُواْ الْبُیُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا" حداقل سیاق اینچنین است پس جز این باید بگویید خدا پرت و پلا گفته و دو جمله نامربوط را عطف با واو کرده است.

3-       "شهود حسی" و دیدن را تنها راه شرعی میپندارند و میگویند محاسبات تولد ماه در میان یهودیان مدینه رایج بوده است ولی چرا پیامبرص امر به دیدن کرده است، پس خدا مخالف با روش محاسباتی تولد ماه بوده است!! با روایت "صوموا للروئیه و افطرو للروئیه فان غبی علیکم فتکملوا عده شعبان ثلاثین" که مضمونش  متفق علیه شیعه و سنی است. به مخالفت با آنان برخواسته است و شرط دیدن را وسط کشیده است !

پاسخ: اولا اثبات شیِ، نفی ما عدی را نمیکند. بلکه عدم خیر خواهی یهودیان برای مسلمانان، نبود عدم اعتماد، انحصاری بودن نجوم در دست ساحران ومخاطبان این حدیث، شرایط ابزارهای در دست مسلمانان برای آن زمان خاص و ... میتواند همه علت این پاسخ پیامبر باشد اگر فرضا آن را قطعی الصدور از جانب حضرتش بدانیم.

ثانیا شیخ طوسی روایتی را ازمحمدبن عیسی نقل میکند که؛«ابوعمر به امام(ع) نوشت:گاه بدون وجود مانعی درآسمان،نمی توانیم ماه را ببینیم. مردم آنروز را افطار میکنند وماهم افطار میکنیم.گروهی از حسابگران دراینجا میگویندکه:ماه درهمان شبی که ما آن را ندیدیم ، در مصر و افریقا و اندلس دیده میشود . آیا جایزاست که به گفتار آنان اعتماد کنیم؟ … امام(ع)در پاسخ نوشتند : لاتصومن الشک ، افطر لرؤیته و صم لرؤیته << البته روزه ی مشکوک نگیر ، افطار کن و روزه بگیر بخاطر رؤیت ماه » (وسائل الشیعه ۱۰/۲۹۷ ش ۱۳۴۵۹ – باب۱۵ ش۱).روشن است که امام (ع)هیچ سخن صریحی در عدم قبول نظر حسابگران نفرموده اند ، بلکه به نتیجه ی آن اشاره کرده اند.مفاد فرمایش امام این است که؛«به راه های شک برانگیز اعتماد مکن،بلکه از راههای اطمینان بخش بهره بگیر».درحقیقت این سخن مؤید آن است که سخن حسابگران در آن زمانها فقط تولید شک میکرده است.چراکه پرسشگر همچون سایرمردم،امکان بررسی صحت وسقم ادعاهای آنان رانداشته است.به عبارت دیگر،مفهوم سخن امام(ع)این است که؛ « اگرسخن همان حسابگران برای فرد یا افرادی تولید اطمینان کند، مطمئنا درموردآنان نافذاست».

 

               I.            دربرخی روایات،ازراهکار محاسبه ی ریاضی واعلام اول ماه بودن شصتمین روز پس از اولین روزدوماه قبل، سخن به میان آمده است. به عبارت دیگر؛ محاسبات تجربی و علمی درخصوص ۵۹ روز بودن هر دو ماه قمری، رسما پذیرفته شده است.بنابراین روایات،روز شصتم ازآغاز ماه رجب،به عنوان روز اول ماه رمضان معرفی شده است. ( وسائل الشیعه ۱۰/۲۸۵ شماره ۵ و۷)

             II.              در برخی روایات، به راهکار محاسبه ی ۵ روز بعد از آغاز ماه رمضان سال گذشته( از نظر ایام هفته)در هر سال وشش روز در سالهای کبیسه، برای تعیین اول رمضان سال جاری توصیه شده است.(کافی۴/۸۰و۸۱ احادیث۱ تا۴٫وسائل الشیعه۱۰/۲۸۳،۲۸۴و۲۸۶ ش۱ تا۴ و۸).

           III.             روایاتی وجود دارند که غروب هلال ماه را در دقایق مختلف،نشانه ی اثبات اول یا دوم ماه دانسته اند. در این روایات ، غروب هلال ، قبل از ناپدید شدن شفق(سرخی طرف مغرب) را نشانه ی اول ماه و غروب پس از ناپدید شدن شفق را نشانه ی شب دوم ماه ، دانسته اند.این مطلب نیزامری است که مبتنی بربعضی محاسبات تجربی وعلمی ارائه شده است وارتباطی بانظریه ی رؤیت حسی ندارد. ( کافی۴ /۷۷ و۷۸  ش۷ ، ۱۱ و۱۲ . من لایحضره الفقیه ۲/۱۲۴ ش ۱۹۱۶  و۱۹۱۷  و۱۹۲۱٫ تهذیب۴ /۱۵۷ و۱۷۸ .استبصار۲/۷۵ ).

           IV.             گذشتن ۳۰ روزتمام از اول ماه قبل (درصورت عدم رویت ماه، قبل از۳۰روز )باعث اثبات اول ماه میشود،که مبتنی بر رؤیت حسی نیست و متکی بر اصلی تجربی وعلمی است که تغییرات ماه(قمر)راحداکثر درمدت۳۰ روز ارزیابی میکند.( کافی ۴/۱۶۹ ش۱٫ من لایحضره الفقیه ۲/۱۶۸ ش۲۰۳۷ ).

                               IV.

4-      منازل شرعی منزّل بر احکام عرفی است.

پاسخ: این جمله نه تنها با آیات بسیاری از قرآن در تضاد است که اوج واپسگرایی مذهبی یک مسلمان است، او در واقع دین را مجموعه ای مخالف علم یا جدای از علم،  ماورای حقیقت و واقعیت جهان هستی واصالت دین را مطابق و درگیر عرف های اکثریت در زمان های مختلف و خصوصا صدر اسلام میبیند، این جمله شاخه ای از مغالطه سترگ " توسل به اکثریت" است.

5-        میگویند رؤیت باید تا قبل از ظهر!!! باشد

پاسخ: روز و شب ، موقعیت مکانی انسان ها هیچ ارتباطی با گردش ماه به دور کره زمین ندارد و لحظه انحراف ازمقارنه ماه و خورشید برای همه ساکنان کره زمین در یک اپسیلون از ثانیه است.طبق گفته سایت ناسا طول یک ماه ممکن است بین ۲۹.۲۶ تا ۲۹.۸ روز تغییر کند. دلیل چنین تغیییراتی تاثیر جاذبه خورشید بر مدار ماه و غیره است. آنچه مهم است بر خلاف روز و شب های استثنایی در کره زمین، ما بین اذان فجر تا اذان مغرب حد روزه داری است ، پس برای نمونه اگر اذان فجر در محلی استقرار من 4:2 است و لحظه مقارنه 4 بود آن روز ماه رمضان است و اگر 4:3 دقیقه بود آن روز ماه رمضان نیست زیرا در این مثال یک دقیقه اش در ماه شعبان بوده است.

حلول ماه رمضان مبارک فردا ۲۴ خرداد ۱۳۹۴ ه‍.ش اولین روز ماه رمضان

با سلام

لحظه مقارنه یا همان لحظه حلول ماه جدید طبق تقویم های جهانی و تایید شده محافل علمی نجوم
ساعت 14:05 ظهر روز سه شنبه بیست و ششم خرداد مصادف با شانزدهم ژوئن 2015 است.
بدین ترتیب روز چهارشنبه بیست و هفتم خرداد نخستین روز از ماه مبارک رمضان 1436 فمری محسوب می شود.


برای اطلاعات بیشتر بد نیست بخوانید:

منظومه شمسی به مجموعه ای از سیاره ها اطلاق می شود که همگی در نظمی مشخص به دور ستاره ای مرکزی به نام خورشید در گردشند. سیاره ی زمین (زیستگاه ما) نیز یکی از همین سیارات است که به دور خورشید می چرخد. این در حالی است که کره ماه به عنوان تنها قمر زمین نیز به نوبه خود به دور زمین در گردش است.
به طور خلاصه در مجموعه خورشید، زمین و ماه، به صورت نسبی، خورشید ثابت است، زمین به دور آن و ماه نیز به نوبه خود به دور زمین می گردد.
از مجموعه این گردش ها، حالت های مختلفی به وجود می آید که تصاویر مختلف ماه از هلال تا ماه کامل نتیجه مستقیم آن است. از میان این وضعیت های گوناگون لحظه تولد هلال در زمان سنجی آغاز و پایان ماه های قمری مهمترین وضعیتی است که مورد استفاده منجمان قرار می گیرد. بنا به تعریف: «تولد هلال زمانی است که مراکز خورشید، زمین و ماه، هر سه بر روی یک صفحه قرار می گیرند. این همان اتفاقی است که در هنگام خورشید گرفتگی ها نیز به وقوع می پیوندد.»
زمانی که مراکز زمین و ماه و خورشید در یک راستا قرار می گیرند (لحظه تولد ماه) نیمه تاریک ماه رو به زمین است و دقیقاً به همین علت، هیچ هلالی وجود ندارد.اما مادام که ماه حرکت نماید هلال نیز تشکیل می شود و به عمر آن (یعنی ضخامت قسمت روشن آن که از زمین دیده می شود) افزوده می شود.
آنچه که تاکنون در بسیاری از نقاط جهان برای اعلام آغاز ماه های قمری و مخصوصاً ماه مبارک رمضان مورد استفاده بوده است به این صورت است که ناظرین زمینی آنقدر صبر کرده اند تا عمر هلال به جایی برسد که با چشم (مسلح یا غیر مسلح) دیده شود. همانطور که به تجربه برای هر مسلمانی ثابت شده است این روش دارای اشکالاتی است که از آن جمله می توان به دخیل بودن خطاهای انسانی، وقوع ناهنجاری های جوی که مانع رصد می شوند، نبود امکانات برابر رصدی در تمام مناطق درعین فقدان وحدت لازمه و اقتدا به رأی دیگران، مشخص نبودن نتیجه تا آخرین لحظات و بعضاً تغییر آن پس از اعلام صیام یا افطار(پس از تعیین صدق رؤیت) صرف هزینه، وقت و زحمات قابل توجه، جهت تحقق رؤیت و بسیاری مسائل دیگر اشاره کرد.
از سوی دیگر باید گفت که سالهاست در علم نجوم جدید لحظه آغاز ماه قمری را لحظه تولد هلال دانسته اند و نه لحظه رؤیت آن. همچنین با امکانات جدید این لحظه نه تنها با دقت صدم ثانیه قابل اندازه گیری است بلکه می توان آن را تا هزاران سال آینده نیز پیش بینی کرد.در چنین شرایطی به نظر می رسد اتخاذ این مبدأ علمی با توجه به مزیت های آن از جمله دردسترس بودن، کم هزینه بودن، قطعی بودن و قابلیت پیش بینی و بسیاری مزایای دیگر و با توضیح مبانی شرعی آن که در ادامه خواهد آمد، امریست لازم و ضروری که بار دیگر پویایی دین مبین اسلام را به معرض ظهور می گذارد.
یکی از صفات بارز و برجسته ی هدایت های الهی در انجام تکالیف دینی، مشقت زدایی و توجه دادن به در نظر گرفتن آسانی ویسر است : یُریدُ اللهُ بکمُ الیُسرَ ولا یُریدُ بکمُ العُسرَ [بقره ۱۸۵] و، وَ مَا جعلَ علیکم فی الدّینِ من حَرَج [حج ۷۸] و، «إنّما بُعثتم مُیسرین َ و لم تُبعثوا مُعسرین»
بر این اساس و با توجه به نص قرآنی فمَن شهد منکم الشهر فلیصُمه [بقره ۱۸۵] که به معنی حلول ماه نو است و امروزه پی بردن به حلول ماه نو به کمک ابزار و محاسبات علمی، مطمئن ترین و آسان ترین کار است. برخلاف گذشته که آنچه به عنوان نجوم و ستاره شناسی مطرح بود، بیشتر شباهت به جادوگری داشت تا علم.
هدف مورد نظر در فرمان مبارک رسول اکرم (ص): « صُومُوا لرؤیته و أفطروا لرؤیته فإن غم علیکم فأکملوا شعبان ثلاثین» یا «فاقدروا له ثلاثین»و یا روایت های دیگر در این زمینه، معلوم ساختن و اثبات حلول ماه رمضان و شوال بوده است با استفاده از حداکثر امکانات علمی آن روز، نه این که خود رؤیت امری تعبّدی و تنها وسیله علم به شروع یا اتمام ماه باشد، کما اینکه در صورت عدم امکان رؤیت هلال، باید ماه را سی روز کامل در نظر گرفت که تکیه بر این دانش بشری است که ماه قمری نمی تواند بیشتر از سی روز باشد. امروزه خوشبختانه با پیشرفت علم نجوم، یُسر وآسانی جای عُسر و سختی را در تشخیص شروع و خاتمه ماه های قمری گرفته است و با تکیه بر علم دستور شارع در توجه به سهولت، اطاعت شده است. استفاده از علم نجوم و مبنا قراردادن مُقارنه برای آغاز و پایان هرماه قمری (از جمله ماه مبارک رمضان) علاوه برآسانی و دقت و اطمینان کامل و در نتیجه آرامش خاطر مؤمنین در انجام به موقع فرامین الهی، وحدت ویکپارچگی همه مؤمنین را (بر خلاف وضعیت فعلی که تفرق وپراکندگی است)با خود به ارمغان می آورد.

برای مشاهده تقویم نجومی حلول ماه های سال 2014 می توانید از لینک زیر استفاده کنید:

برخی واژه های قرآن ظرفند

برخی اشخاص بوده اند و اندیشیده اندکه میتوانند  دائره واژه های مشترک المعنی ، خصوصا واژه های اضداد را به راحتی بگسترانند. زیرا در داخل قرآن در دو حالت متضاد به کار گرفته شده اند . برای نمونه در  کتاب " ما اتفق لفظه واختلف معناه   اثر   ابن شجری"  چنین مطالبی آمده است . امّا غافل از اینکه برخی واژه های مورد استفاده  قرآن ظرفند ،  غافلند آنان که ظرف خالی را با ظرف پر ، دو چیز متضاد میپندارند حال آنکه ظرف ، ظرف است چه پر باشد و چه خالی  


 

دو نمونه :

1- ذنب       به معنای مطلق دنباله و پی آمد است هر چیز خوب یا بد ، جسم یا رفتار  است و هرگز به معنی   خطیئه، سیّئه، اثم  نمیباشد. از واژه های ظرف است میتوان در این ظرف کم ریخت یا حداکثر، اپسیلنی واردش کرد تا کاملا متضاد  یعنی تا نهایت پرش کرد به جز اپسیلنی!  
میتواند پیآمد حسنات باشد و یا پیآمد سیئات ولی خود حسنه یا سیئه نیست  و از این دست میتوان مفاهیمی برایش در نظر گرفت. به هر حال پی آمد یک چیز خود آن چیز نیست. نمونه هایی را میآورم  ولی اگر مخالفید نمونه هایی شما بیاورید تا سخنم را مردود کنید.


قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿53﴾
خدا در این آیه وعده به بخشایش  تمامی پی آمد ها ، برای بندگانش را داده است و نه گناهان و نه تمامی گناهان را !

وَلَهُمْ عَلَیَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن یَقْتُلُونِ ﴿14﴾
و از سوی ایشان تحت پیگردم پس میترسم که مرا بکشند
قطعا موسی ع حق مظلومی را از ظالم گرفته بود ولی گناهی مرتکب نشده بود و مرگ آن شخص اتفاقی ناخواسته در جریان این کار بود، عقلا  پی آمد ناخواسته سوء یک عمل حسنه، هرگز گناه نیست.

 




2- ظن     گمان  است . ظرفی است ما بین اپسیلنی بیشتر از کفر مطلق تا اپسیلنی مانده به یقین مطلق  
در حالی که ابن شجری  در صفحه 181 کتاب تخیل کرده است که از واژه های اضداد به معنی شک و یقین است. 

نمونه ها:

وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ وَإِنَّهَا لَکَبِیرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخَاشِعِینَ ﴿45﴾ الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلاَقُو رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَیْهِ رَاجِعُونَ ﴿46﴾
واژه خاشع، مقید است به اپسیلنی بیشتر از کفر مطلق  و مطلق است به اپسیلنی مانده به یقین مطلق، و این مانده به میزان و کیفیت بهره گیری از نماز و صبر


وَإِذَا قِیلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لَا رَیْبَ فِیهَا قُلْتُم مَّا نَدْرِی مَا السَّاعَةُ إِن نَّظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَیْقِنِینَ ﴿32﴾

در اینجا ظن در برابر یقین نیست که آن را شک ، ریب(شک مستند) بپنداریم ، میگویند : ما آن را جز گمان در نظر نمی آوردیم و ما جستجو کننده تا رسیدن به یقین نبودیم. بسیار محرز است که اگر  گمانشان را فزونی میدادند وجستجو کننده تا رسیدن به یقین میبودند گمانشان آنچنان فزونی میگرفت تا به شک و سپس ریب و سپس قطع و تا نزدیکی یقین برسند البته خود یقین جز با شهود و یگانه شدن با مدرَک حاصل نخواهد شد
برای نمونه درخواست ابراهیم ع برای آرامش و پس از ایمان است امّا یقین نیست زیرا شنیدن کی بود مانن
د
 

 دیدن، زنده شدن چند پرنده کجا و قیامت حقیقی کجا
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِی الْمَوْتَى قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِن قَالَ بَلَى وَلَکِن لِّیَطْمَئِنَّ قَلْبِی قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ الطَّیْرِ ...