نقدی بر یک نوشته در ارتباط با آیه نسخ

تمابرخی معتقدند تمامی استدلال هایی که بر آیاتی که بر ریشه "عجز" در قرآن اقامه میشود را مغالطه است و معتقدند که خدا از معجزه در قرآن نامی نیاورده است.

2-      علی الظاهر برخی به علت اینکه حافظ کل یا قسمتی از قرآن هستند و به علل دیگر که بر من مخفی است به شدت دچار تحجّر و زیاده روی بر روی سیاق قرآنند و به تحمیل به تضییق معنا در آیات به علت سیاقشان میپردازند. مثلا در آیه نسخ : مَا نَنسَخْ مِنْ آیَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَیْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَلَىَ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿106﴾ بقره   میگویند منظور از آیه ، تنها آیات اقناعی است در حالی که پاسخی جز سکوت ندارند  . که  این آیه هیچ نشانه ای بر اینکه آن را تنها مقید به سیاقش کنیم ندارد یعنی  هیچ نشانه عطف (مثلا :  و ماننسخ ) ضمیر، معرفه بودن در اینجا نیست که " مِنْ آیَةٍ نکره ای در سیاق نفی مفید عموم است"  پس این عبارتی کلی است که تمامی آیات یا نشانه های خدا را در برمیگیرد.

3-       یا میگوید پیامبران به معجزه نیاز ندارند!
 الف: از آنها میپرسم پس به چه نیاز دارند تا بفهمیم واقعا پیغام آور خدا هستند؟  صحت ادعا به تنهایی را که بسیاری دارند، همین نهج البلاغه دارای صدق دعوا و پر از حکمت است ولی کتاب خدا نیست، کلام خدا نیست زیرا ثقیل است، زیرا تناقض دارد، زیرا متشابه بالکل نیست .
ب:  پیامبر باید اعجاز داشته باشد وگرنه مردم میمانند که مارهای مدعوین فرعون برتر بودند یا تبدیل عصی به اژدها توسط موسی! در حقیقت برتری ملازم ناتوانی طرف است.
ج: ما نگفتیم که صرف معجزه آوردن کافی است وگرنه همین کریس آنجل عصر ما هم کارهایی  فوق العاده کرده است که مردم عادی از شدت تعجب وحشت کرده اند ولی چه کمک از اجنه باشد و چه خطای دید و ترفند،  باز هم همراه دعوی و شریعت نه تنها نبوده که اگر هم باشد باید در ادامه شرایع گذشته و مصدّق آنها باشد که او را بنده خدا بگوییم یا شیطان ، هنوز وی چنین غلطی نکرده است.