چرا در مواردی ، خدا از قسم خوردن پرهیز میکند؟

در مواردی به علت وجود مخلوقی  مهمتر و با ارزش تر خدا برای مقایسه و سپس نشان دادن ارزش آن مخلوق قسم نمیخورد تا ارزش آن را به رخ ما بکشد و ما را به فکر فرو ببرد این قاعده ای است که در زیر به آن میپردازم  امّا  واقعا جای تعجب دارد که برخی قرآن پژوهان میگویند نه چنین نیست بلکه خود آن موردی که به آن قسم نمیخورد در واقع دارد به آن قسم میخورد!!!  آن مورد آنقدر با ارزش است که برای نشان دادن ارزشش به آن قسم نمیخورد در حقیقت میگویند عبارت "لا اقسم" یعنی "اقسم به اکیدا"  و این سخن نابخردانه را نمی سنجند که مگر چنین آرایه ای بلیغ است که گفتار خدا باشد؟ در حالی که اگر چنین باشد خدا مرتکب مغالطه ابهام ساختاری شده است " مثلا خدا بگوید قرآن من قیمت ندارد" خوب این جمله خلاف بلاغت خواننده را گیج میکند که واقعا بی قیمت و ارزشش است یا به عکس آنقدر قیمتش بالاست که نمیتوان برایش قیمت قابل شمارش بشری گذاشت/؟

1-    ارزش والای شخصیت و مسئولیت  محمد ص

لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿1﴾ وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿2﴾
با اینکه مکه شهری است که زمین از آن محل گسترده شده است و اولین خانه مقدّس در آن است  خدا میگوید چرا باید به این شهر قسم بخورم در حالی که تو ای فرستاده من در آن به زندگی مشغولی در حقیقت میگوید به تو قسم میخورم "اقسم بانت الذی حل بهذا البلد"

2) جایگاه فوق دقیق حروف و کلمات و آیات و سوره ها در کتاب مکنون(قرآن)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿74﴾ فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾ إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿77﴾

فِی کِتَابٍ مَّکْنُونٍ ﴿78﴾ لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾ تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿80﴾ أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿81﴾


نکته بسیار زیبایی که در این آیه خود را نشان میدهد بی ارزش بودن موقعیت دقیق ستارگان در آسمان نسبت به موقعیت فوق دقیق حروف و کلمات و آیات و سوره ها درقرآن کریم است در جایی میگوید " وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ " این که  خورشید که یکی از ثوابت آسمان و ستارگان هست نیز حالت شناوری دارد و مستقر نیست همان چیزی است که نشان میدهد کلمات قرآن تا چه اندازه از نظرهای مختلف در جای خود دقیق و مستقرّند حتی میگوید " وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ"  یعنی به فرض محال که دقت مواقع النجوم  را میدانستید در آن حال میشد درک کنید این قسمی که به قرآن میخورم تا چه اندازه عظیم است در حقیقت دانستن و درک عظمت قرآن را برای ما محال دانسته است.  پس قرآن کتابی است که احسن الحدیث و اصدق الحدیث و اقطع الدلالات است اینجاست که معلوم میشود تمامی کلمات غیر قرانی  پیامبر و ائمه ص حداکثر صادق و حسن و قطعی الدلاله هستند.
و قرآن عِدل هیچ چیزی نیست مگر آیاتش با یکدیگر

وقتی تلاشتو میکنی ولی حقّت رو میخورند

وقتی کسی غیبتتون رو میکنه
 تهمت بهتون میزنه
 مالتون رو غصب میکنه
خلاصه به هر شکلی حقّی که دارید رو میخوره و با ضرر زدن به روح و جسم و داراییتون  و وقتتون  به شما ستم میکنه  و شما تلاش میکنید تا به حقّتون برسید ولی بهش نمیرسید .
هیچ وقت غصّه نخورید چون تلاشتون رو کردید .
در این هنگام به این فکر کنید که در همین حال داره از ثوابهای اون کم میشه و ثوابهای او داره گناه های شما رو پاک میکنه
پس شاد باشید
 این وعده خداست
" إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ ذَلِکَ ذِکْرَى لِلذَّاکِرِینَ وَاصْبِرْ فَإِنَّ اللّهَ لاَ یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ " سوره هود
"انّ الله لا یخلف المیعاد"

آیا حفظ تسلسلی قرآن ثواب اخروی و یا منفعت دنیایی دارد؟

آنچه خدا ما را مامور به آن کرده است تلاوت قرآن است و تلاوت قرآن که معنایش تبعیت مو به مو از قرآن است مراحلی دارد که مرحله ابتداییش خواندن " فاقروا ما تیسّر من القرآن " و مراحل دیگرش است که جای بررسی اش در این گفتار نیست بحث ما را به جایی میبرد که در هیچ جایی از قرآن خدا ما را مامور به حفظ قرآن نکرده است سیاستی که هم اکنون در عربستان و ایران و دیگر کشورهای اسلامی به شدت دنبال میشود که کودکان را حافظ تسلسلی قرآن کنند .؟ در حالی که بعد ابتدایی قرآن محکم بودن و تسلسل است و بعد حقیقی آن در گرو تدبّر و تفکر و فصل فصل شدن و نتیجه گیری از تشابه کلام در آن است.
هدف از حفظ قرآن تنها در زمان نزول آن بود که تبدیل به نوشتار گردد و در واقع ذهن یاران پیامبر ابزاری بودند برای حفظ کتاب خدا تا مکتوب و همه گیر شدنش نه اینکه این خود رفتاری مستقلا مفید باشد! اگر منصفانه نظر کنیم در گذشته حفظ قرآن به استفسار موضوعی حافظ کمک شایانی میکرد ولی پس از نوشته شدن کتاب هایی چون "المعجم المفهرس للایات و الالفاظ القرآن" و امروز ما ، که نرم افزار ها با دقت کامل به جستجوی آیات ، واژه ها، ریشه ها ی اسم و فعل و دیگر امکانات جستجوی مبهوت کننده در قرآن میپردازند حفظ تسلسلی قرآن هیچ کاربردی ندارد و امّا
حفظ قرآن آسیب هایی را به دنبال دارد***
1- توجه بیش از حد معقول به سیاق آیه:
معمولا حافظان قرآن چون تلاش شبانه روزی بر حفظ تسلسلی قرآن کرده اند از حفظ موضوعی و ارتباطی قرآن که هدف است به دور میمانند و گاه منکر دلالت جمله های دارای استقلال معنایی در قرآن میشوند که به تحمیل به تضییق معنا در قرآن می انجامد
2-احساس تکبّر و غرور نسبت به دیگر مسلمانان و افتخار کردن به خود:
در مباحثات بسیار با حافظان متوجه این تکبّر شده ام که گاه وقتی اشتباه کوچکی در خواندن آیه ای صورت میگیرد تنها به دنبال اصلاح قرائت هستند و به استدلال گوینده توجه کافی را ندارند و گاه  برای تحقیر میپرسند : " شما چقدر از قرآن را حافظ هستید؟ "
3- فراموش شدن محفوظات:
کسانی که به حفظ جزیی از قرآن مثلا یک یا چند جز از سی جز میپردازند پس از مدتی که قرآن را در نمازشان نخواندند یا قرآن را در زندگی اجرا نکرده یا در نصیحت و بحث و گفتار روزانه استفاده نکردند یا در مسابقات حفظ! شرکت نکردند فراموش خواهند کرد و این تلاششان به هدر خواهد رفت و وقت خود را اسراف شده میبینند.

امّا بحث از ثواب اخروی مقوله ای است که که تابع دنیاست . زیرا هر عملی که در این دنیا سود نداشته باشد یا دستور خدا نباشد ، یا مضر باشد، ثوابی برای آن در آخرت نیست و این توهّم ثواب آخرت جز اینکه عاملش را متکبر و مغرور و دلخوش به ثواب کند اثر دیگری ندارد