خدا با ماست اطمینانی از سوی دو پیامبر خدا

{ فَلَمَّا تَرَ ٰ⁠ۤءَا ٱلۡجَمۡعَانِ قَالَ أَصۡحَـٰبُ مُوسَىٰۤ إِنَّا لَمُدۡرَکُونَ (۶۱) قَالَ کَلَّاۤۖ إِنَّ مَعِیَ رَبِّی سَیَهۡدِینِ (۶۲) }

[سوره الشعراء: ۶۱-۶۲]

{ إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدۡ نَصَرَهُ ٱللَّهُ إِذۡ أَخۡرَجَهُ ٱلَّذِینَ کَفَرُوا۟ ثَانِیَ ٱثۡنَیۡنِ إِذۡ هُمَا فِی ٱلۡغَارِ إِذۡ یَقُولُ لِصَـٰحِبِهِۦ لَا تَحۡزَنۡ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَنَاۖ فَأَنزَلَ ٱللَّهُ سَکِینَتَهُۥ عَلَیۡهِ وَأَیَّدَهُۥ بِجُنُودࣲ لَّمۡ تَرَوۡهَا وَجَعَلَ کَلِمَةَ ٱلَّذِینَ کَفَرُوا۟ ٱلسُّفۡلَىٰۗ وَکَلِمَةُ ٱللَّهِ هِیَ ٱلۡعُلۡیَاۗ وَٱللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ }

[سوره التوبة: ۴۰]

مغالطه آرزو اندیشی و مغالطه توسل به اکثریت   این دو شاید بتواند جای ارتباط مستقیم در جهت وظیفه پیامبری را بگیرد که بگوییم خدا با ماست